สวัสดีครับในช่วงหลังมานี้ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเฉื่อยชาซะเหลือเกิน พอสำรวจชีวิตตัวเองแล้วก็เห็นว่าไม่ค่อยก้าวไปไกลกว่าจุดเดิมที่ยืนอยู่ซักเท่าไหร่ ผมเลยรู้สึกสนใจเจ้าความเฉื่อยขึ้นมา อยากชำแหละที่มาที่ไปของเจ้าความเฉื่อยดูซะหน่อย ผมเริ่มไปหาข้อมูลแล้วโชคดีไปเจอกฏหนึ่งของ เซอร์ ไอแซค นิวตัน นั้นคือ กฏของความเฉื่อย ( Inertia )
นิวตันได้อธิบายกฏของความเฉื่อยไว้ว่า
” วัตถุที่หยุดนิ่งจะพยายามหยุดนิ่งอยู่กับที่ตราบที่ไม่มีแรงภายนอกมากระทำ ส่วนวัตถุที่เคลื่อนที่จะเคลื่อนที่เป็นเส้นตรงด้วยความเร็วคงที่ตราบที่ไม่มีแรงภายนอกมากระทำเช่นกัน “
อธิบายให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ถ้าวัตถุหรือสิ่งของถูกวางโดยไม่มีแรงขับเคลื่อนหรือไม่มีแรงจากภายนอกมาผลักก็จะอยู่นิ่งอยู่แบบนั้น และก็มนุษย์เราก็วัตถุชิ้นหนึ่งในโลกใบนี้ดังนั้นเราจึงอยู่ในกฏนี้ด้วยเช่นกัน
ในเมื่อเราก็คือวัตถุชิ้นนึงเช่นกัน ผมเลยถามตัวเองอีกครั้งว่า ตัวผมเองเป็นวัตถุแบบไหนกันแน่น้อระหว่าง วัตถุไม่เคลื่อนที่ กับ วัตถุที่เคลื่อนที่เองได้
พอลองย้อนกลับไปอ่านกฏของความเฉื่อย ” วัตถุที่หยุดนิ่งจะพยายามหยุดนิ่งตราบเท่าที่ไม่มีแรงผลักหรือแรงขับเคลื่อนมากระทำ ” คิดตามดูแล้วก็ต้องอุทานออกมาว่า นี่มันตัวกรูชัดๆเลยนี่หว่า !!
ช่วงนึงที่รู้สึกตัวเองก้าวกระโดดมากๆ เพราะมีแรงผลักแรงขับเคลื่อนที่มากพอ และอาศัยบุญเก่าจากแรงผลักครั้งนั้นจนทำให้ไหลต่อมาได้เรื่อยๆจนถึงวันนี้ เลยทำให้ตัวเองเข้าใจผิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนที่สามารถเดินไปข้างหน้าเองได้โดยไม่ต้องมีใครมาเข็นก้น
และด้วยกฏของความเฉื่อยเลยทำให้ผมพอเข้าใจลักษณะของคนมากขึ้นว่า
ทำไมบางคนรู้สึกอยากก้าวหน้าแต่ก็ยังอยู่เฉยๆกับที่
( เป็นวัตถุที่ไม่เคลื่อนที่และไม่มีแรงผลักที่มากพอ )
ทำไมบางคนถึงค่อยๆก้าวไปเรื่อยๆแบบไม่เร่งรีบ
( เป็นวัตถุเคลื่อนที่ ที่ไม่ต้องการแรงผลักจากภายนอก )
ทำไมบางคนถึงก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดกว่าคนอื่น
( เป็นวัตถุที่เคลื่อนที่และได้แรงผลักดันเป็นตัวเร่ง )
ทำไมบางคนก็ไม่อยากไปไหนเลยนอกจากอยู่กับที่
( เป็นวัตถุที่ไม่เคลื่อนที่และไม่มีแรงผลัก )
พอได้รู้สาเหตุความเฉื่อยของตัวเองแล้ว ทำให้ผมจัดการชีวิตตัวเองได้ง่ายขึ้น จากนี้แค่ลองหาแรงผลัก ( เป้าหมาย ) ที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น แรงขับ ( พลังใจ ) ที่มากขึ้น เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องอยู่ในสภาพวัตถุที่ไม่เคลื่อนที่ เพราะการหยุดนิ่งในยุคที่ทุกอย่างหมุนเร็วแบบปัจจุบันเป็นเรื่องที่น่ากลัวซะเหลือเกิน
แล้วคุณละครับกำลังตกอยู่ในกฏของความเฉื่อยอยู่หรือเปล่า ? ตัวคุณเป็นวัตถุไม่เคลื่อนที่หรือวัตถุเคลื่อนที่เองได้กันแน่ ? ลองคอมเม้นต์มาบอกกันหน่อยนะครับ
สาระ แนวคิด และแรงบันดาลใจ 